ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΝΕΟ ΣΩΜΑ /// ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ/ΠΟΙΗΜΑΤΑ/ΔΟΚΙΜΙΟ από 44 γυναίκες

ΔΙΗΓΉΜΑΤΑ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΔΟΚΙΜΙΟ 

από 44 γυναίκες συγγραφείς. 

Μόλις κυκλοφόρησε.

Ανθολόγηση : Χρύσα Φάντη

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΤ ΕΠΟΧΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ /// ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

Μια απέραντη ματιά

Photo by Jacob Morch on Pexels.com

Η καρδιά σου έχει δοκιμαστεί

Αιώνια αγρύπνια

Σου έχει επιβληθεί

Στις μητέρες του κόσμου όλου

Άφθαρτα μηνύματα περνάς

Για τα χαμένα τους παιδιά

Μοιρολόγια τραγουδάς

Η πρώτη Εσύ μητέρα, η Παναγιά

Κόκκινο άνθος η δική σου η καρδιά

Ατενίζεις τον πόνο των ανθρώπων σιωπηλά

Είναι η αγάπη σου

μια απέραντη ματιά.

(Ανέκδοτο)

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ [ΕΚΔ.ΒΑΚΧΙΚΟΝ] /// ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

Μαρκ Στραντ

Προσωρινή αιωνιότητα

Επιλογή-Μετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη

Πρόλογος: Αναστάσης Βιστωνίτης

Εκδόσεις Βακχικόν, 2020

Γράφει ο Γιώργος Βέης

         Πρόκειται για ένα χρηστικό ανθολόγιο ποιημάτων. Έστω ένα δείγμα χαρακτηριστικό από τις εισαγωγικές σελίδες. Τίτλος ενδεικτικός της ειδικότερης χαρμολύπης, η οποία κυριαρχεί εδώ: «Νοσταλγία». Την παραθέτω αυτούσια: «Οι δάσκαλοι των αγγλικών έχουν πάει τα ρούχα τους στο πλυντήριο / κι οι ίδιοι πήγαν στους αγρούς. /Όνειρα κίνησης κυκλώνουν το Περσικό χαλί σε ένα δωμάτιο  / που είχατε βρεθεί. Στην παραλία η λύπη των γραμμοφώνων /βαθαίνει την αναδίπλωση και την πτώση του ωκεανού. /Είναι χθες. Είναι ακόμα χθες». Ο Αμερικανός, που γεννήθηκε στον Καναδά, Μαρκ Στραντ (1934-2014) γράφει ποίηση όπως -περίπου- ομιλεί. Δηλαδή ουσιαστικά. Γι’  αυτό ακριβώς και η καθαρά επιτελεστική (perlocutionary) λειτουργία της συγκεκριμένης γλώσσας είναι ιδιαζόντως εμφανής από τους πρώτους κιόλας στίχους. Η πραγματικότητα κατά συνέπεια δεσμεύεται να συν-υπάρχει κι αυτή ως απείκασμα της δημιουργικής στιχουργίας. Σε απόλυτο μάλιστα βαθμό. Η δε ρηματική δράση και η όλη εξέλιξη της αναπαράστασης του ένδον συμβάντος, της καθαρά συγκινησιακής δηλαδή ύλης, τελείται με σύνεση και προσήλωση στους κανόνες που έχει ήδη θεσπίσει η πρόνοια του δημιουργικού καθεστώτος.

      Το ποίημα εν τέλει πραγματοποιεί κειμενικό σύμπαν, ήτοι ποιεί αλήθεια. Απτή. Είναι εν τέλει ο κατ΄ ουσίαν χωρόχρονος. Έστω για τις ανάγκες της εποπτικής στιγμής το εξής παράδειγμα, που φέρει ως τίτλο την τυπική διακήρυξη ενός συντελεστή ψυχοπνευματικής δόμησης: «Διατηρώντας τα πράγματα ως ολότητα». Ήτοι: «Μέσα σε ένα πεδίο είμαι η απουσία του πεδίου. /Αυτό είναι πάντα το θέμα./ Όπου κι αν βρίσκομαι, /είμαι αυτό που λείπει./ Όταν περπατώ χωρίζω τον αέρα /και πάντα ο αέρας επανέρχεται/ για να γεμίσει τα κενά εκεί /όπου το σώμα μου έχει υπάρξει./ Όλοι έχουμε λόγους που κινούμαστε /Εγώ κινούμαι για να διατηρώ τα πράγματα ως ολότητα». Η φιλοδοξία εν προκειμένω της ύπαρξης είναι συγγνωστή: με εύληπτα σχήματα μιας ήπιας σημασιακής έντασης και ελαφράς υπερρεαλιστικής χροιάς σπεύδει να αποκαταστήσει την τάξη των μηνυμάτων. Η αποτελεσματική, η πρόσφορος επικοινωνιακή οδός είναι λοιπόν ανοικτή. Εννοείται ότι το ποίημα δεν την αντιλαμβάνεται απλώς τη ζωή, αλλά την υποστασιοποιεί από την πλευρά του. Και μάλιστα σε οριακό επίπεδο.

     Αξιοποιώντας τα ποικίλα διδάγματα του δράματος της εποχής του, σε εθνικό αλλά και διεθνές πλαίσιο,  ο Μαρκ Στραντ υπήρξε ασφαλώς  συνειδητοποιημένος ως γράφων. Ένας δηλαδή ικανός και αναγκαίος κληρωτός  της εποχής του, όπως θα μπορούσε ενδεχομένως να επισημάνει ο σπουδαίος, κατά μια ολόκληρη γενιά νεότερός του, ένας από τους δασκάλους του, ο  διάσημος δηλαδή Αγγλοαμερικανός Ουίσταν  Ώντεν (1907-1973). Εξ ου και η κοινωνική ακρόαση, η κοινωνική -πολιτική-πολιτισμική εμπλοκή. Κατά τα άλλα η χαρτογράφηση της λυρικής αγοράς λογίζεται πλήρης. Η συγκεκριμένη προοπτική του ποιήματος καθίσταται κοντολογίς προοπτική της ύπαρξης. Βεβαίως ο ποιητής φαίνεται να  έχει διαβάσει στη γλώσσα του, εκτός των άλλων, και το περιώνυμο Ελένης εγκώμιον του γκουρού όλων των λυσιτελών ποιητών. Εννοώ τον Γοργία. Έτσι, όσο ο «λόγος, δυνάστης μέγας ἐστίν, ὃς σμικροτάτῳ σώματι καὶ ἀφανεστάτῳ  θειότατα έργα ἀποτελεῖ», άλλο τόσο αποδεικνύεται χρησιμότατος στην διάρθρωση της πολύσημης, της πάλλουσας από νόημα ποιητικής εικόνας.

      Ο Μαρκ Στραντ δεν διαθέτει, ως γνωστόν, την ορμητική ευγλωττία του συγχρόνου του, πολυφωνικού ηγέτη της γενιάς των beat,  Άλλεν Γκίνσμπεργκ (1926-1997) ούτε τη λεκτική έπαρση ή την τόλμη του υπερ- φωνήματος του επίσης συγχρόνου του  Γκρέγκορι Κόρσο(1930-2001). Βρίσκεται πλησιέστερα μάλλον στην αναλυτική θυμοσοφία του αιωνόβιου ευρηματικού Λόρενς Φερλινγκέτι (1901-2021). Πάντως ο Μαρκ Στραντ επιτυγχάνει να αποτυπώσει κειμενικό ήθος σε αποδοτικούς τόνους: η λέξη διερευνά και αποκαθιστά ένα μέρος του περιβάλλοντος ιδεοψυχαναγκαστικού ύφους. Ο ποιητής ομολογουμένως εισηγείται ίαση, συναίνεση, καταλλαγή.  Όπως συμβαίνει φέρ’  ειπείν κι εδώ. Τίτλος «Τα μωρά». Παρατίθεται αυτούσιο για τις ανάγκες της εποπτικής στιγμής: «Ας σώσουμε τα μωρά. /Ας τρέξουμε στο κέντρο της πόλης./ Τα μωρά ουρλιάζουν. /Θα φοράς γούνα /και τα μαλλιά σου θα ’ναι φτιαγμένα. /Θα φορώ φράκο. / Ας σώσουμε τα μωρά /ακόμα κι αν τρέχουμε μέσα σε κουρέλια /στην καρδιά της πόλης. / Ας μην περιμένουμε το αύριο./ Ας οδηγήσουμε στην πόλη/ να σώσουμε τα μωρά./ Ας βιαστούμε./ Κείτονται μέσα σε μια αποθήκη/ με σιδερένια παράθυρα και σιδερένιες πόρτες./ Το ηλιοβασίλεμα ροζ από το δέρμα τους/ αρχίζει να λάμπει./ Τα δόντια τους /τρέμουν μέσα στα ούλα τους /σαν ταφόπλακες. /Ας βιαστούμε». Ο εαυτός συγκροτείται άλλη μια φορά από τα πολύτιμα ποιητικά σύμβολά του, για να παραφράσουμε τον Ζακ Λακάν. Πρόκειται για έναν εαυτό, ο οποίος διαβιώνει στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου. Αντιλαμβανόμενος, μεταξύ των άλλων,  την ασίγαστη υστερία και τα συμφραζόμενα της, όπως ακριβώς παράγονται από την εμπέδωση του ενστίκτου του  θανάτου στη Χερσόνησο του Βιετνάμ, ο εαυτός εμμένει στην εφαρμοσμένη Αρετή. Η ανθρωπολογική πτυχή της ποιητικής γραφής πιστοποιείται άλλωστε σε πλείστες περιπτώσεις.  Από το γενικό ο Μαρκ Σταντ προσδιορίζει το ειδικό: από τα ιδεολογήματα των συγκυριών του ζέοντος καπιταλισμού κατευθύνεται προς το θαμμένο, αλλά όχι αποτεφρωμένο ευ ζην. Το οραματικό ευ ζην, πλην όμως εναργές ως ύλη των στίχων.

      Παραθέτω, ολοκληρώνοντας τις αποτιμήσεις μου, το ποίημα, το οποίο έδωσε τον τίτλο του στην παρούσα συλλογή: « Ένας άντρας και μια γυναίκα ξαπλωμένοι στο κρεβάτι./ «Μόνο μια φορά», είπε ο άντρας, «μόνο μια φορά ακόμα». /»Γιατί το επαναλαμβάνεις;» είπε η γυναίκα./ «Γιατί δεν θέλω να τελειώσει ποτέ» είπε ο άντρας./ «Τι δεν θέλεις να τελειώσει;» είπε η γυναίκα. /«Αυτό», είπε ο άντρας, /«αυτό δεν θέλω ποτέ να τελειώσει». Η παράταση του ονείρου της ζωής στο διηνεκές. Η εξομοίωση με το θείο. Η τελετή της συγκλήρωσης των βίων, όπως την υπόσχεται ο Έρως. Όλα αυτά σε ένα αρχετυπικό επίγραμμα. Προέρχεται δομικά από τους αλεξανδρινούς ποιητές ή τους Ινδιάνους σαμάνους. Η μινιμαλιστική εκδοχή του ποιητικού λόγου αποδίδει και πάλι καρπούς. Η δε εγκυρότητα του δια-λόγου ανάγεται στην κλίμακα του μυθικού, του φαντασιακού επίσης. Το δεύτερο μάλιστα αποτελεί με τη σειρά του μέρος κατ΄ ανάγκην της δομής του αναστοχαστικού  υποκειμένου. Η φαντασία της αιωνιότητας συνιστά άλλη μια φορά κατ΄ εξοχήν μοτίβο του βίου. Ο Μαρκ Στραντ αντιπαραθέτει συνειδητά στην εγγενή, αυτοκαταστροφική ταχυγλωσσία της χώρας του την αρμονική, ισορροπημένη έκφανση. Η στάση του επισημαίνει δυνατότητες επανεμφάνισης του αγαθού. Το ποίημα, θαρρώ, αντανακλά αμιγή κριτική στάση. Όπως πράττει συστηματικά ο διαλεκτικός σωκρατικός τονισμός της φράσης.  Η άμυνα, την οποία επικαλείται το ποίημα, ενώπιον του πολυπρόσωπου Κακού, μας αφορά. Και μάλιστα εξ ορισμού.

Η μετάφραση περιποιήθηκε αρκούντως το πρωτότυπο. Η εισαγωγή, από έναν αντιπροσωπευτικό ποιητή της γενιάς του ΄70,  είναι όντως λίαν διαφωτιστική.

Πρώτη δημοσίευση στο Περιοδικό «Καρυοθραύστις»

Περιμένοντας μωρό

Koλάζ Ασημίνα Ξηρογιάννη

Περιμένοντας μωρό

Η κοιλιά μου μεγάλωσε πολύ ·

Εγινε μπάλα που έβγαζε ήχους

Την αφουγκραζόμουν τα βράδια

Δεν ήξερα τίποτα ·

Ενα μεγάλο ερωτηματικό

Μια αίσθηση επιρρεπής στην αβεβαιότητα.

Ποιήματα 2009-2017, Βακχικόν 2021

H ANTZEΛΑ ΜΠΡΑΤΣΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙ ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ.

Poeta Asimina Xirogianni are o lungă carieră în literatură. A studiat filologia clasică, teatrologia și actoria. Lucrează ca profesor de educație teatrală în învățământul primar. În același timp, predă limba și literature greacă, precum și teoria și istoria teatrului. A publicat antologii de poezie, o nuvelă, o piesă de teatru într-un singur act și a participat la antologii. Poeziile i-au fost traduse în diferite limbi. Lucrările i-au fost publicate în format tipărit și online, precum și pe blogul propriu cultural Varelaki. Munca ei ca traducătoare de literatură este de asemenea importantă. Poezia sa pare a fi una confesională și experiențială. Este preocupată de relațiile intime și de dragoste. Își găsește inspirația până și în propriul drum în poezie și artă, pe care îl prezintă cu o dispoziție iubitoare, așa cum marinarii vorbesc despre călătoriile lor. Prin propria scriere, omul de teatru este și el dezvăluit, pentru că operele ei au un foarte bun simț al regiei și al ritmului. Discursul ei pare să iasă în mod natural, fără efort, ca un flux care o străbate și își găsește ieșirea pe hârtie. Poemele ei nu au nimic pesimist sau slab. Sunt moderat optimiste si curajoase. Ne vom întâlni cu zece dintre ele! (A. B.)

OPERA:

(2018) Δεύτερη φύση 65Χαϊκού ΑΩ/A doua natură, 65 de haiku;
(2017) Δοκιμάζοντας το ποίημα, Βακχικόν/Probând poezia;
(2017) Λίγη φθορά για γούρι, Γαβριηλίδης/Un pic de uzură pentru noroc;
(2015) 23 μέρες, Γαβριηλίδης/23 de zile;
(2015) Οντισιόν, Βακχικόν/ Audiție;
(2013) Εποχή μου είναι η ποίηση, Γαβριηλίδης/Anotimpul meu este Poezia;
(2011) Πληγές, Γαβριηλίδης/Răni;
(2010) Το σώμα του έγινε σκιά, Ανατολικός/Trupul meu a devenit o umbră;
(2009) Η προφητεία του ανέμου, Δωδώνη/Profeția vântului
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα/lucrare colectivă;
(2015) Μονόλογοι συγγραφέων, Βακχικόν [ανθολόγηση, κείμενα]/Monologuri de scriitori,
anthologie, texte;
(2015) Μονόλογοι συγγραφέων Βακχικόν [ανθολόγηση, κείμενα];
(2012) Ανθολογία ποίησης και γραπτού λόγου, Παππά, Βασιλική Β./Anthologie de poezie
și cuvânt scris de Vasiliki Pappa;
(2012) Ποιητές στη σκιά, Γαβριηλίδης/Poeți în umbră;
(2011) World Poetry 2011, Ιδιωτική Έκδοση
Λοιποί τίτλοι;
(2017) Το θέατρο στην ποίηση, Momentum [ανθολόγηση, επιμέλεια]/ Teatrul în poezie,
Momentum.

Ιολη

Σιωπάς
και δεν ξέρεις
αν το θηρίο αγαπάς.
Δεν πρόλαβες να νιώσεις.
Σε εκριζώνει-απλά.
Στον οίκο του σε ενσωματώνει.
Η ερωμένη είσαι συ
που είν’ η μοίρα της ρητή:
«Η Ιόλη και με το γιο του Ηρακλή
θα κοιμηθεί.
Και έτσι η λαγνεία
θα διαιωνιστεί.»
Ίσως είναι μια κάθαρση κι αυτή
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό
Φρέαρ]

Ioli

Ești tăcută
și nu știi
dacă fiara o iubești.
Nu ai avut timp să conștientizezi.
Te extermină  pur și simplu.
În dinastia lui te include.
Iubita tu ești
cea a cărei soartă este explicită:
„Ioli și cu fiul lui Hercule
se va culca.
Și așa libertinajul
se va perpetua”.
Poate că și aceasta este o purificare

Ταξίδια

Λίγα ταξίδια στη ζωή μου έχω κάνει
και αυτά ποιητικά, κυρίως, τα λες
Και κάθε φορά που η καρδιά τον δρόμο χάνει,
είναι οι λέξεις που αναδύονται ορθές
Με παντομίμα μού υπενθυμίζουν πάντα
πως έζησα ουκ ολίγες ηδονές,
μα ήταν όλες τους – μα όλες!
μόνο και καθαρά ποιητικές
Ποιήματα που έχω αγαπήσει
κι ας μην τα έχω γράψει εγώ
Σιωπηλά το σώμα τους έχω γνωρίσει
μεθυσμένη από λυρικό χορό.
Άλλοτε ο στοχασμός μ’ είχε κερδίσει
και τώρα όλα αυτά τ’ αναπολώ.
Λίγα ταξίδια στη ζωή μου έχω κάνει
Σε ποιητικά νερά κόντεψα να πνιγώ.
Λίγη φθορά για γούρι, Γαβριηλίδης, 2017

Voiaje
Câteva călătorii în viața mea am făcut
și acestea poetice cu precădere le zici
Și de fiecare dată când inima drumul își pierde,
sunt cuvintele cele care apar corecte
Cu pantomimă îmi amintesc mereu
că am trăit nu puține plăceri,
dar toate erau  chiar toate!
numai și pur poetice
Poeme pe care le-am iubit
chiar dacă nu le-am scris eu
În tăcere trupurile le-am cunoscut
beată de dansul liric.
Cândva meditația m-a cucerit
și acum de toate acestea îmi amintesc.
Câteva călătorii în viața mea am făcut
În ape poetice aproape să mă înec

Υπέρβαση

Το αρχικό ερέθισμα
Το σώμα που έχασα
Έγινε τώρα η φωνή μου.
Και αφηγούμαι την ιστορία του
για να μην χάσω την ψυχή μου.
Το σώμα έγινε νουβέλα
Για όλες τις μέσα διαδρομές
Τις σκιές τις ρήξεις
Πώς μεταφράζεται η ζωή σε λόγο ποιητικό,
αυτό πρέπει να δείξεις.
Σαν ρέουν οι λέξεις,
όλα ανθίζουν.
Ξεπερνιέται η άβυσσος.
Κουβεντιάζεται η πληγή.
Λίγη φθορά για γούρι, Γαβριηλίδης, 2017

Transcendență

Stimulul de început
Corpul pe care l-am pierdut
A devenit acum vocea mea.
Și îi spun povestea
ca să nu-mi pierd sufletul.
Corpul a devenit nuvelă
Pentru toate cărările interioare
Umbrele rupturile
Cum se traduce viața în vorbire poetică,
asta trebuie să dai la iveală.
În timp ce curg cuvintele,
totul înflorește.
Abisul este depășit.
Rana este vindecată.

Εποχή μου ειναι η ποίηση

Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και βουλιάζεις μέσα στις λέξεις
αποτυπώνεις μεταφορές για το αδιέξοδο παρόν
και ρουφάς με το μολύβι σου τη θλίψη αυτού
του τόπου
που τον ήξερες για πατρίδα σου.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και βυθίζεσαι σε σχήματα λόγου
γειώνεις τους στίχους σου
σε λευκό χαρτί.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και κάνεις τραγούδι τις αγωνίες σου
φτιάχνεις τον δικό σου λαβύρινθο
για να απομονωθείς.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
έτσι για να παρηγορηθείς
που η εποχή σου σε απαρνιέται
και να εξιλεωθείς
που την απαρνιέσαι και συ.
Εποχή μου είναι η ποίηση, Γαβριηλίδης
2013

Anotimpul meu este poezia

Spui „anotimpul meu este poezia”
și te afunzi în cuvinte
întipărești metafore pentru impasul actual
și sorbi cu creionul mâhnirea acestui loc
cunoscut drept patria ta.
Spui „anotimpul meu este poezia”
și te cufunzi în tipare de vorbire
îți legi versurile
pe hârtie albă.
Spui „anotimpul meu este poezia”
și îți cânți neliniștile
îți faci propriul labirint
pentru a te izola.
Spui „anotimpul meu este poezia”
așa, pentru a te consola
că anotimpul tău te neagă
și să ispășești
că o refuzi și tu.

Λέξεις
φωνή δεν έχουν
όμως φωνάζουν
αν τις αγαπάς
Κι όταν τις σιωπάς θεριεύουν.
Φτάνει μόνο πάνω στο σώμα τους να περπατάς.
Χωρίς αναπνοή να τις διανύεις.
Να εναποθέτεις σ’ αυτές τις ελπίδες σου

Cuvinte

voce nu au
dar strigă
dacă le iubești
Iar când le taci, se măresc.
Este suficient doar pe corpul lor să pășești.
Fără respirație să le traversezi.
Să-ți plasezi în acestea speranțele

Η Ποιήτρια

Μου φαίνεται ότι αγαπά την ποίηση
περισσότερο από τους εραστές της.
Όμως εντέχνως φροντίζει
τις αποστάσεις της να παίρνει
από τα ποιήματα και τους αφηγητές τους.
Πλησιάζει δηλαδή την ποίηση τόσο όσο
χρειάζεται
ώστε να στήσει -με τον δικό της ξεχωριστό
τρόποσκηνικά θελκτικών ερώτων
και άλλα παρόμοια.
Έτσι, οι ποικίλες ηδονικές αισθήσεις
ζωντανεύουν
αφού σκηνοθετηθούν δεόντως,
χωρίς να πνίγουν μέσα στην άκρατη
αισθηματολογία.
Έτσι, οι άγριες συγκινήσεις τιθασεύονται
και οι στίχοι ευωδιάζουν όμορφα
τριαντάφυλλα
-κόκκιναερεθίζοντας και τους πιο απαιτητικούς
αναγνώστες.

Poeta

Îmi pare că iubește poezia
mai mult decât proprii iubiți.
Dar cu pricepere are grijă
distanțele să și le ia
față de poeme și naratorii acestora.
Cu alte cuvinte, abordează poezia atât cât
trebuie
să creeze în felul său special
scene de dragoste atrăgătoare
și altele asemănătoare.
Astfel, diferitele simțuri voluptuoase prind viață
corect regizate,
fără să se înece în sentimentalismul neînfrânat.
Astfel, emoțiile sălbatice sunt îmblânzite
iar versurile miros a trandafiri frumoși
– roșii –
excitând chiar și pe cei mai pretențioși cititori.

Παιχνίδι

Ποτίζω τα αισθήματά μου καθημερινά.
Τα κυκλοφορώ στους δρόμους μετά
να τα θαυμάσουν όλοι –
που είναι έτσι ανθισμένα.
Να θέλουν να τα κόψουν,
αλλά να διστάζουν.
Κι εγώ να διασκεδάζω με τους δισταγμούς τους.
Και να κρυφογελώ.
Κι έπειτα να κόβω ένα και να τούς το δίνω
δώρο.
Μια χαρά,
Μια λύπη,
ή μια τύψη –
να φεύγει από πάνω μου.
Να ξαλαφρώνω

Joc

Îmi ud sentimentele zilnic.
Le duc în stradă apoi
pentru ca toți să le admire 
cât sunt de înflorite.
Să dorească să le taie,
dar să ezite.
Și eu să mă distrez cu ezitările lor.
Și să zâmbesc pe ascuns.
Și apoi să rup una și să le-o dau cadou.
Foarte bine,
O tristețe,
sau o remușcare 
să mă părăsească.
Să mă ușurez

Ερωτικά γράμματα

Η Ιστορία του μέσα μου τοπίου
Οριζόντια πιο πολύ παρά κάθετη
Τροφή γίνεται της φαντασίας μου

Με κατασκοπεύουν τα ίδια μου τα όνειρα.
Δεν πιάνω το στυλό –
φοβάμαι τους φόβους μου –
Εσωτερική κατανάλωση
ερωτικών -κυρίως- επεισοδίων
Συρρέουν οι λέξεις από καιρό
Διεκδικούν τον χώρο τους στα κύτταρά μου
Οι αισθήσεις μου ασφυκτιούν μες στα οστά
μου
Συρρικνώνονται
Με τις αιώνιες σιωπές μου ανταμώνουν
που ’χουν φωλιάσει πια στο δέρμα μου

Scrisori de dragoste

Istoria peisajului din mine
Orizontală mai mult decât verticală
Sunt spionată de propriile mele vise.

Hrană devine pentru imaginația mea
Nu iau stiloul 
Mi-e frică de fricile mele 
Consum intern
de episoade  în principal  erotice
Curg cuvintele de mult
Își revendică locul în celulele mele
Simțurile mi se sufocă în propriile oase
Se diminuează
Se întâlnesc cu tăcerile mele veșnice
care cuibărite sunt acum în a mea piele.

Βαθιά γνώση

Τώρα πια το ξέρω καλά.
Δεν ήταν η κοιλιά της μάνας μου
εκείνο το υγρό και σκοτεινό μέρος
που περνούσα τις μέρες μου
ως κουλουριασμένο ον,
αυτό που «έμβρυο» αποκαλείται.
Όχι, δεν ήταν η κοιλιά της μάνας μου.
Τώρα το βλέπω καθαρά.
Ήταν μία μυστηριώδης
και ανεξιχνίαστη -ως τώρα ακόμηκιβωτός,
το Πεπρωμένο μου.

Cunoaștere profundă

De acum știu perfect.
Nu era burta mamei mele
acel loc umed și întunecat
unde îmi petreceam zilele
ca o ființă încovrigată,
ceea ce „embrion” se numește.
Nu, nu era burta mamei mele.
Acum văd limpede.
A fost o misterioasă
și  până acum  nedetectată
arcă,
Destinul meu.

‘Ετσι είναι τα πραγματα

Χθες το πρωί
σου κλέψαν το ποδήλατο
«Κλέβεις ποδήλατο, κλέβεις όνειρο»,
σχολίασε ένας φίλος ποιητής.
Ποδηλατώντας
μοιραία σημαίνει «είσαι ελεύθερη»
Ποδηλατώντας πετάς
μέσα στην πεζή σου πόλη
ξορκίζοντας έτσι
όλους τους αρνητικούς κραδασμούς
της διαβρωμένης ζωής της
(ζωής που οι ίδιοι οι πολίτες της
αφέθηκαν να χάσουν
έχοντας καταντήσει τώρα
αξιοθρήνητα γελοίοι)

Așa stau lucrurile

Ieri dimineața
ți-au furat bicicleta
„Furi o bicicletă, furi un vis”,
a comentat un prieten poet.
Trăgând la pedale
fatal înseamnă „ești liberă”
Zbori în timpul ce pedalezi
în orașul tău pietonal
exorcizând astfel
toate vibrațiile negative
ale vieții lui erodate
(viață pe care proprii săi cetățeni
au lăsat să o piardă
devenind acum
ridicoli demni de milă)

Ποίηση τελος

Οι λέξεις που δεν με ταξίδεψαν
Οι λέξεις που περίσσευαν
Οι ποιητές που τους ταξίδευαν άλλοι -κι ας
μην ήταν ποιητέςΗ στείρα επανάληψη εννοιών, τρόπων,
συνδυασμών
-για την ασφάλεια ρε γαμώτοΠοίηση τέλος
Οι μη ποιητές
Που άλλος Καβάφης δεν θα υπάρξει
Όσοι μανιοκαταθλιπτικοί έγραψαν ποιήματα
και οι κριτικοί που τους εξύμνησαν
Όσοι δηλώνουν ποιητές
Ποίηση τέλος, λοιπόν
Η ευκολία να γράφουν όλοι «ποιήματα»
Άκρως πληγωτικό
Αναζητώ αυτό που θα ’ναι Ποίηση
Μια συνάντηση με την Ποίηση
Αναζητώ
Ξανά.

Gata cu poezia

Cuvintele care nu m-au călătorit
Cuvintele care în plus au fost
Poeții care au fost călătoriți de alții  chiar
dacă nu erau poeți 
Repetarea sterilă de concepte, căi, combinații
 pentru siguranță, la naiba 
Gata cu poezia
Non-poeții
Că un alt Kavafis nu va exista
Cei maniaco-depresivi care au scris poeme
și criticii care i-au lăudat
Cei care pretind a fi poeți
Gata cu poezia, deci
Ușurința de a scrie toți „poezii”
Extrem de dureroasă
Caut ceea ce va fi Poezia
O întâlnire cu Poezia
Caut
Din nou.

Mişcarea literară, σελ.122

Prezentare și traducere de Angela BRATZU

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ : TRIGGER WARNING- ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

TRIGGER WARNING- ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

Συλλογικό έργο /Κατηγορία: Ποίηση

Χαρτόδετο 14Χ21

Αριθμός σελίδων: 60

ISBN: 978-618-00-3852-1 (Αυτοέκδοση)

Λιανική Τιμή: 10,00€

Ιούνιος 2022

Η ποιητική ανθολογία Trigger Warning είναι μια έμπρακτη, συλλογική κίνηση αλληλεγγύης, η οποία πραγματεύεται ανοιχτά το θέμα του σεξισμού και της έμφυλης βίας. Αυτό το βιβλίο αποτελεί μια αυθόρμητη πρωτοβουλία για μια κουβέντα που θα μας άρεσε να κάνουμε, σαν δήλωση-υπενθύμιση παρουσίας σε έναν συχνά σκοτεινό, μεροληπτικό κόσμο. Ελπίζουμε να προσφέρει κάτι σε κάθε αναγνώστριά της, σαν ένα χέρι που απλώνεται, συντροφιά για τις δύσκολες διαδρομές. Τα κέρδη των πωλήσεων θα διατεθουν ως δωρεά στο ΚΕΝΤΡΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΩΝ / ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΦΥΛΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΡΙΕΣ

Ελένη Βελέντζα, Βάλια Γκέντσου, Άννα Γρίβα, Ευσταθία Δήμου, Φωτεινή Καπελλάκη, Μαρία Κατσοπούλου, Τόνια Κοσμαδάκη, Δήμητρα Κωτούλα, Γωγώ Λιανού, Μάνια Μεζίτη, Μαριάννα Νικολαϊδου, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Σήλικα Ρηγοπούλου, Γιολάντα Σακελλαρίου, Λένα Σαμαρά, Νόπη Φουντουκίδου, Μυρτώ Χμιελέφσκι.

Σημεία διάθεσης της έκδοσης

• Εκδόσεις των Συναδέλφων (Αθήνα)

• Εκδόσεις Τυφλόμυγα (Αθήνα)

• Βιβλιοπωλείο Αμόνι (Αθήνα)

• Σαιξπηρικόν (Θεσσαλονίκη)

• Ακυβέρνητες Πολιτείες (Θεσσαλονίκη)

• Ποέτα Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο Καφέ (Θεσσαλονίκη)

• Φαρφουλάς (Πάτρα)