Δώσε μου το χέρι σου να περπατήσουμε μαζί Μια βόλτα στο πάρκο που έχει ήλιο Να σου πω Να μου πεις και συ Να ηρεμήσεις πιο πολύ Να σου δώσω τις λέξεις μου και να μου πεις αν τις θέλεις Να σου δώσω τις σκέψεις μου να μου πεις αν τις θέλεις Να σου δώσω χώρο μέσα μου και να μου πεις αν τον θέλεις Να μου δώσεις την αγάπη σου Και να σου πω πως την θέλω.
Σε κλέβει η μέρα
Η μέρα απαιτητική συχνά μας καταπίνει Ανελέητη Σε κλέβει η μέρα Αλλά η επιθυμία είναι πάντα εκεί. Θέλω να σου δείχνω της θάλασσας το πλάτος στο σημείο που συναντά τον ορίζοντα και να σου λέω: «Δες, τόσο πολύ σε αγαπάω…!» Θέλω μια στιγμή μέσα στη μέρα να παγώνει ο χρόνος Να ασχολούμαι με το γέλιο σου, με τα χέρια σου Τι θέλεις να κάνουμε στη στιγμή μας μέσα στη μέρα; Θα’ χει το πρόσωπο το δικό σου Πες μου τι θέλεις ; Μήπως να της δώσουμε κι ένα όνομα; Εσύ.
Κρατώ στα χέρια μου το νέο βιβλίο του Γιάννη Φαρσάρη με τίτλο Σουσάμι Άνοιξε. O Γιάννης Φαρσάρης αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο ευφυής και ευέλικτος είναι, καθώς γράφει για ένα σύγχρονο και ελκυστικό θέμα. Έχει μεγάλη ιστορία ο ίδιος σε ό,τι αφορά τις ψηφιακές δράσεις. Είναι –μεταξύ πολλών άλλων σημαντικών– ο άνθρωπος πίσω από την πλούσια, την εξαιρετική πραγματικά διαδικτυακή βιβλιοθήκη Openbook και το πολύπλευρο και πάντα ενημερωμένο και πολυδιαβασμένο περιοδικό Fractal (μαζί με την Ελένη Γκίκα).
O Φαρσάρης δίνει εξαιρετικά μαθήματα δημιουργικότητας σε όσους εμπλέκονται με το διαδίκτυο παντοιοτρόπως, αλλά και σε όσους γράφουν και επιθυμούν να επικοινωνήσουν τα έργα τους. Το διαδίκτυο μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο αρκεί να χρησιμοποιείται με ιδιαίτερο και αποδοτικό τρόπο. Η λειτουργική χρήση του μπορεί να αποφέρει καρπούς σε πολλούς τομείς και να οδηγήσει σε καινοτομίες. Προτείνονται λύσεις, ιδέες, κατευθύνσεις. Δεν είναι διδακτικός ή επικριτικός ο συγγραφέας. Παρόλο που γνωρίζει καλά το θέμα, ο έμπειρος Φαρσάρης κρατά χαμηλό προφίλ. Σε ωθεί να σκεφτείς, να διερευνήσεις, να ανακαλύψεις και να προσεγγίσεις πρακτικές αναφορικά με το ενδεχόμενο διαδικτυακό σου πρόσωπο, αλλά και την ψηφιακή κάθε φορά συμπεριφορά σου. Φέρνει παραδείγματα, σχολιάζει, στοχάζεται πάνω σε πράγματα που έχει παρατηρήσει ότι συμβαίνουν, αλλά δεν έχουν καλά αποτελέσματα. Πώς θα μπορούσε κάτι να γίνει αλλιώς; Πώς τα ψηφιακά μέσα μπορούν να υπηρετούν τη ζωή μας σήμερα ώστε να έχουμε μονάχα κέρδος και όχι κόστος στον κοινωνικό, στον οικονομικό, στον συναισθηματικό τομέα;
Βασική πρότασή του για την απελευθέρωση της δημιουργικότητας, η προσφορά του έργου του δημιουργού στον κόσμο, ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθεί ελεύθερα με αυτό. Γενικά προτείνει ευφάνταστες δράσεις για τη διάδοση ενός έργου χωρίς να αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στο διαδίκτυο. Η φιλοσοφία του εστιάζει στο πώς μπορεί ο κάθε συγγραφέας να μοιραστεί το πόνημά του χωρίς φόβους και δεσμεύσεις, πετυχαίνοντας γόνιμες πολιτιστικές διαδράσεις. Κι όλα αυτά σήμερα που, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, η κοινωνία και η οικονομία βρίσκονται σε «ψηφιακό μετασχηματισμό» (σελ. 40). Πιστεύει ότι δεν έχει νόημα να κυνηγήσει κανείς να μπει στο σύστημα. Αντίθετα, έχει σημασία να μην ακολουθήσει την πεπατημένη και να φεύγει σε νέα μονοπάτια, να είναι πειρατής, να έχει θετική διάθεση για νέα λάφυρα και ανακαλύψεις. Είναι συνάμα αποτελεσματικό και γοητευτικό να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα έχοντας στο μυαλό τη διάδοση του έργου του, το οποίο απλόχερα θα χαρίσει στον κόσμο ολόκληρο. Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκε, να φτάσει ως τους αναγνώστες. Οπότε όλα τα εμπόδια πρέπει να υπερνικηθούν. Κάνει λόγο και για την αυτοέκδοση –σημείο των καιρών– και το σκεπτικό που τη συνοδεύει. Άλλωστε έχει παρέλθει η εποχή που οι εκδότες κρατούσαν τα ηνία και ρύθμιζαν αυτοί και μόνο τα πράγματα σχετικά με την έκδοση ενός βιβλίου.
Το Σουσάμι Άνοιξε είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για όποιον θέλει να πάρει στα χέρια του και να ρυθμίσει την τέχνη του (συνεπώς και τη ζωή του). Είναι ένα εγχειρίδιο-κλειδί αναφορικά με τη σωστή διοχέτευση της ευλογημένης δημιουργικότητας, αλλά με τον δημιουργό να κρατά χαμηλό προφίλ. Ο Φαρσάρης προτείνει ευθαρσώς: «Ασχολήσου με τη δημιουργικότητα μέσα σου κι όχι με εσένα στον χώρο της δημιουργικότητας. Μην ξοδεύεσαι, μην αναλώνεσαι, μην εκτίθεσαι. Έχει χορτάσει ο κόσμος έπαρση και αυταρέσκεια. Μην προσπαθήσεις εσύ να αποδείξεις τίποτα, αν δεν μπορεί από μόνη της η δουλειά σου να το αποδείξει» (σελ. 61-71). Η τέχνη οφείλει να ταξιδεύει ελεύθερη, αφού μάλιστα «είν΄ ένας τρόπος, όπως λέει ο Αμερικανός συγγραφέας Έλμπερτ Χάμπαρντ. Αν λοιπόν ψηφιοποιηθεί, αν ανέβει σε ένα pdf κάπου σε μια πλατφόρμα, τότε ξεκινά την περιπλάνησή της μέσα στον κόσμο μας» (σελ. 77). Ο συγγραφέας προτρέπει τον δημιουργό να βγάλει προς τα έξω το έργο του, να μαγέψει τους ανθρώπους και να τους κάνει να λατρέψουν τις ιδέες του (σελ. 245).
Κλείνοντας, σε ένα εύστροφο και καλογραμμένο βιβλίο που είναι γεμάτο σοφία, αλλά και αμεσότητα και αλήθεια, ο Φαρσάρης με θάρρος προσεγγίζει το θέμα του. Καταθέτει προσωπικές εμπειρίες, επικαλείται αυθεντίες, αλλά κυρίως παραθέτει εύγλωττα παραδείγματα και γνώσεις πολύτιμες για όποιον ενδιαφέρεται να τις αξιοποιήσει και να προχωρήσει.
Ο Μάκης Τσίτας είναι ένας πληθωρικός συγγραφέας για τον οποίο έχω εκφραστεί πολλές φορές μέσα στα χρόνια, ακριβώς επειδή έχω γνωρίσει καλά το έργο του. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα βιβλία που έχει γράψει για παιδιά. Αναφέρομαι και στο θεατρικό του έργο και στα πεζά του κείμενα. Τον διακατέχει πάντοτε ο μεγάλος εκείνος ζήλος ενός ανθρώπου δημιουργικού που επικοινωνεί με τους αναγνώστες του και αφουγκράζεται τις ανάγκες τους.
Αυτή τη φορά θα μιλήσω για το βιβλίο με τις παροιμίες που εξέδωσε σε συνεργασία με τη Ράνια Μπουμπουρή και κυκλοφορεί από τις δημοφιλείς εκδόσεις Ψυχογιός. Και θα το κάνω με μεγάλη χαρά, καθώς ο Μάκης Τσίτας για άλλη μια φορά με εκπλήσσει με τις επιλογές του. Και εξηγούμαι: είναι υπέροχη η ιδέα του να συνεργαστεί και να δημιουργήσει τη σειρά «Η παράδοσή μας» σε πείσμα των ψηφιακών καιρών μας. Είναι ανάγκη να φέρνουμε σε επαφή τα παιδιά από μικρή ηλικία με τις παραδόσεις του τόπου τους, να τους γνωρίσουμε τα ήθη και τα έθιμα της Ελλάδας, τον λαογραφικό πολιτισμό, τα επιτεύγματα των αρχαίων μας προγόνων. Και υπάρχει αυτή η ανάγκη, γιατί τόσο πολύ τα παιδιά επηρεάζονται από τον τεχνολογικό πολιτισμό και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είναι δύσκολο πολλές φορές να αυτοπροσδιοριστούν αναφορικά με την εθνική τους ταυτότητα. Επίσης, γεγονός είναι πως βομβαρδίζονται καθημερινά και καθώς μεγαλώνουν με χιλιάδες πληροφορίες – πολλές από τις οποίες είναι όχι μόνο ψευδείς και ανακριβείς αλλά και ανούσιες. Όσο για τη γλώσσα, υπάρχει θέμα σοβαρό, με την καλλιέργειά της, ειδικά στις …ηλεκτρονικές μας μέρες!
Μα παροιμίες…θα πει κανείς; Ναι, φυσικά, παροιμίες. Δεν είναι διόλου ντεμοντέ ή κάτι παρωχημένο. Παροιμίες ίσον αξίες. Όπως αυτές πέρασαν από στόμα σε στόμα, μέσα στην παράδοση, όπως πέρασαν από γενιά σε γενιά, όπως διασκέδασαν με αυτές οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας σε όλα τα χωριά και τα νησιά του τόπου μας. Καλό είναι να τις μαθαίνουν σήμερα τα παιδιά, να στοχάζονται πάνω σε αυτές οι έφηβοι, να τις ξαναθυμούνται οι μεγαλύτεροι. Μέσα στις παροιμίες αποθησαυρίζεται η σοφία ενός ολόκληρου λαού. Αυτή η λαϊκή σοφία είναι πολύτιμη για τα νέα άτομα, είναι αποστάγματα λογικής, συναισθήματος, γνώσης, και στοχασμού, ακόμα κι ενσυναίσθησης. Μας οδηγούν όλους να σκεφτούμε την πολυμορφία και τον πλουραλισμό της ζωής, που μπορεί να έχει την τάση να μας ξεπερνά, αλλά καλό είναι να είμαστε πάντα έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε. Ή και όχι. Επιπροσθέτως, οι παροιμίες συχνά έχουν σκωπτική διάθεση, είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικές, και ουσιαστικές σε αυτά που καταδεικνύουν ή υποβάλλουν. Με αυτές μπορεί να παίξει άνετα κανείς, συνδυάζοντας τη μάθηση με το κωμικό στοιχείο και με το παιχνίδι. Είναι ωραίο που σε κάθε παροιμία η παρουσίαση γίνεται μέσα από μία εικόνα που καταλαμβάνει μία σελίδα ολόκληρη. Δίνεται και μία συνοπτική επεξήγηση ώστε να δοθεί από τον διδάσκοντα ή τον γονιό που θα το διαβάσει στο παιδί η ακριβής σημασία της κάθε παροιμίας. Τι χρειάζεται κάποιος για να κάνει ένα τέτοιο βιβλίο; Πρώτα πρώτα κέφι, αγάπη για τα βιβλία, και κυρίως αγάπη για τα παιδιά που για ν΄ αναπτυχθούν χρειάζονται διαρκώς νέα ερεθίσματα, από τις μικρές ακόμα ηλικίες.
Άξια λόγου η περίφημη και ιδιαιτέρως ελκυστική εικονογράφηση της ταλαντούχας Ανδριάνας Ρούσσου. Συμπληρώνει όμορφα το όλο εγχείρημα και αποδεικνύει πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι μια συνεργασία όταν γίνεται με διάθεση δημιουργική από όλες τις πλευρές που συνεργάζονται και συνεισφέρουν.
ouevilblog: Το προσωπικό ιστολόγιο της ποιήτριας Ασημίνας Ξηρογιάννη 